Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z części wspólnych lub własne}
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
|
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Iste Conféssor Dómini, coléntes
Quem pie laudant pópuli per orbem,
Hac die lætus méruit suprémos
Laudis honóres.
Qui pius, prudens, húmilis, pudícus,
Sóbriam duxit sine labe vitam,
Donec humános animávit auræ
Spíritus artus.
Cuius ob præstans méritum, frequénter,
Ægra quæ passim iacuére membra,
Víribus morbi dómitis, salúti
Restituúntur.
Noster hinc illi chorus obsequéntem
Cóncinit laudem celebrésque palmas,
Ut piis eius précibus iuvémur
Omne per ævum.
Sit salus illi, decus atque virtus,
Qui, super cæli sólio corúscans,
Tótius mundi sériem gubérnat,
Trinus et unus.
Amen.
|
Hymn {z części wspólnych lub własne}
Wyznawca Pański, którego narody,
Czcią otaczają i wielbi świat cały,
Dzisiaj szczęśliwy dostąpił nagrody,
Niebieskiej chwały.
Pobożny, korny, roztropny, w czystości,
Wiódł żywot skromny, bez zmazy grzechowej,
Dopóki mięśnie ożywiał i kości
Oddech życiowy.
Nieraz, przez jego przemożne zasługi,
Ciała tu, ówdzie, chorobą złożone,
Z niemocy ciężkiej powstają i długiej
Cudem zleczone.
Przeto więc nasza pokorna drużyna
Zwycięstwo jego opiewa i chwałę,
Aby nas jego wspierała przyczyna
Przez życie całe.
Cześć bądź i chwała, sława i potęga
Temu, co z niebios jaśniejąc wyżyny,
Swą władzą krańców wszechświata dosięga
W Trójcy Jedyny.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Suscitávit Dóminus * testimónium in Iacob: et legem pósuit in Israël.
Psalmus 77(1-8) [1]
77:1 Atténdite, pópule meus, legem meam: * inclináte aurem vestram in verba oris mei.
77:2 Apériam in parábolis os meum: * loquar propositiónes ab inítio.
77:3 Quanta audívimus et cognóvimus ea: * et patres nostri narravérunt nobis.
77:4 Non sunt occultáta a fíliis eórum: * in generatióne áltera.
77:4 Narrántes laudes Dómini, et virtútes eius: * et mirabília eius, quæ fecit.
77:5 Et suscitávit testimónium in Iacob: * et legem pósuit in Israël.
77:5 Quanta mandávit pátribus nostris nota fácere ea fíliis suis: * ut cognóscat generátio áltera.
77:6 Fílii qui nascéntur, et exsúrgent, * et narrábunt fíliis suis.
77:7 Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscántur óperum Dei: * et mandáta eius exquírant.
77:8 Ne fiant sicut patres eórum: * generátio prava et exásperans.
77:8 Generátio, quæ non diréxit cor suum: * et non est créditus cum Deo spíritus eius.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Suscitávit Dóminus testimónium in Iacob: et legem pósuit in Israël.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Wzbudził Pan * świadectwo w Jakóbie: a zakon położył w Izraelu.
Psalm 77(1-8) [1]
77:1 Słuchajcie, ludu mój, zakonu mego, * nakłońcie ucha swego ku słowom ust moich.
77:2 Otworzę w podobieństwach usta moje, * będę opowiadał zagadki od początku.
77:3 Cośmy słyszeli i poznali * i ojcowie nasi powiadali nam.
77:4 Nie zostało zatajone przed ich synami * w drugim pokoleniu.
77:4 Opowiadamy chwalebne sprawy Pańskie i moc Jego, * i cuda Jego, które uczynił.
77:5 Wzbudził świadectwo w Jakubie, * i zakon położył w Izraelu.
77:5 A rozkazał ojcom naszym, żeby je oznajmiali synom swoim, * aby wiedziało drugie pokolenie.
77:6 Synowie, którzy się narodzą i powstaną, * będą je też opowiadać synom swoim.
77:7 Aby pokładali w Bogu nadzieję swoją, a nie zapominali spraw Bożych, * i pytali się o przykazania Jego.
77:8 Aby nie byli jak ojcowie ich, * pokolenie złe i drażniące.
77:8 Pokolenie które nie prostowało serca swego, * i nie był wierny Bogu duch jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wzbudził Pan świadectwo w Jakóbie: a zakon położył w Izraelu.
|
Ant. Coram pátribus eórum * fecit Deus mirabília.
Psalmus 77(9-16) [2]
77:9 Fílii Ephrem intendéntes et mitténtes arcum: * convérsi sunt in die belli.
77:10 Non custodiérunt testaméntum Dei: * et in lege eius noluérunt ambuláre.
77:11 Et oblíti sunt benefactórum eius: * et mirabílium eius quæ osténdit eis.
77:12 Coram pátribus eórum fecit mirabília in terra Ægýpti: * in campo Táneos.
77:13 Interrúpit mare, et perdúxit eos: * et státuit aquas quasi in utre.
77:14 Et dedúxit eos in nube diéi: * et tota nocte in illuminatióne ignis.
77:15 Interrúpit petram in erémo: * et adaquávit eos velut in abýsso multa.
77:16 Et edúxit aquam de petra: * et dedúxit tamquam flúmina aquas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Coram pátribus eórum fecit Deus mirabília.
|
Ant. Przed ojcy ich * czynił Bóg dziwy.
Psalm 77(9-16) [2]
77:9 Synowie Efraima, naciągający i spuszczający łuk * rzucili się do ucieczki w dzień bitwy.
77:10 Nie strzegli przymierza Bożego * i nie chcieli chodzić według zakonu Jego.
77:11 I zapomnieli dobrodziejstw Jego * i cudów Jego, które im ukazał.
77:12 Przed ojcami ich czynił dziwy * w ziemi egipskiej, na równinie Soan.
77:13 Rozdzielił morze i przeprowadził ich, * i zatrzymał wody jak w skórzanym worze.
77:14 I prowadził ich przez obłok we dnie, * a całą noc przy świetle ognia.
77:15 Rozszczepił skałę na pustyni * i napoił ich jak z wielkiej głębiny.
77:16 I wywiódł wodę z opoki, * i wyprowadził wody jak rzeki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przed ojcy ich czynił Bóg dziwy.
|
Ant. Iánuas cæli apéruit * Dóminus, et pluit illis manna ad manducándum.
Psalmus 77(17-31) [3]
77:17 Et apposuérunt adhuc peccáre ei: * in iram excitavérunt Excélsum in inaquóso.
77:18 Et tentavérunt Deum in córdibus suis, * ut péterent escas animábus suis.
77:19 Et male locúti sunt de Deo: * dixérunt: Numquid póterit Deus paráre mensam in desérto?
77:20 Quóniam percússit petram, et fluxérunt aquæ: * et torréntes inundavérunt.
77:20 Numquid et panem póterit dare, * aut paráre mensam pópulo suo?
77:21 Ídeo audívit Dóminus, et dístulit: * et ignis accénsus est in Iacob, et ira ascéndit in Israël.
77:22 Quia non credidérunt in Deo: * nec speravérunt in salutári eius:
77:23 Et mandávit núbibus désuper: * et iánuas cæli apéruit.
77:24 Et pluit illis manna ad manducándum: * et panem cæli dedit eis.
77:25 Panem Angelórum manducávit homo, * cibária misit eis in abundántia.
77:26 Tránstulit Austrum de cælo: * et indúxit in virtúte sua Áfricum.
77:27 Et pluit super eos sicut púlverem carnes: * et sicut arénam maris volatília pennáta.
77:28 Et cecidérunt in médio castrórum eórum: * circa tabernácula eórum.
77:29 Et manducavérunt, et saturáti sunt nimis, et desidérium eórum áttulit eis: * non sunt fraudáti a desidério suo.
77:30 Adhuc escæ eórum erant in ore ipsórum: * et ira Dei ascéndit super eos.
77:31 Et occídit pingues eórum, * et eléctos Israël impedívit.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Iánuas cæli apéruit Dóminus, et pluit illis manna ad manducándum.
|
Ant. Otworzył forty niebieskie * Pan, i dżdżył im mannę ku jedzeniu.
Psalm 77(17-31) [3]
77:17 Lecz dalej jeszcze grzeszyli przeciw Niemu, * do gniewu pobudzali Najwyższego na pustyni.
77:18 I kusili Boga w sercach swoich * żądając pokarmu dla dusz swoich.
77:19 I mówili źle o Bogu, * i rzekli: Czyż może Bóg stół zgotować na pustyni?
77:20 Bo uderzył w skałę i wypłynęły wody * i potoki wezbrały.
77:20 Czy i chleb będzie mógł dać, * albo nagotować stół ludowi swemu?
77:21 Przeto usłyszał Pan i odłożył, * i ogień zapalił się przeciw Jakubowi, i gniew powstał przeciw Izraelowi.
77:22 Bo nie zawierzyli Bogu * i nie mieli nadziei w wybawienie Jego.
77:23 I rozkazał obłokom z góry, * i bramy niebieskie otworzył.
77:24 I spuścił im niby deszcz mannę ku jedzeniu, * i chleb niebieski dał im.
77:25 Chleba anielskiego pożywał człowiek, * posłał im pokarmów dostatek.
77:26 Przyniósł wiatr południowy z nieba * i przywiódł mocą swą wiatr z zachodu.
77:27 I spuścił na nich mięso jak proch * i jak piasek morski ptactwo skrzydlate.
77:28 I spadło wpośród ich obozu, * dokoła ich namiotów.
77:29 I jedli, i najedli się bardzo, i uczynił zadość ich żądaniu, * nie byli zawiedzeni w żądzy swojej.
77:30 Jeszcze pokarmy ich były w ustach ich, * a gniew Boży zstąpił na nich.
77:31 I pobił najtłustszych wśród nich, * a wybranych Izraela powalił.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Otworzył forty niebieskie Pan, i dżdżył im mannę ku jedzeniu.
|
Ant. Deus adiútor * est eórum: et Excélsus redémptor eórum est.
Psalmus 77(32-41) [4]
77:32 In ómnibus his peccavérunt adhuc: * et non credidérunt in mirabílibus eius.
77:33 Et defecérunt in vanitáte dies eórum: * et anni eórum cum festinatióne.
77:34 Cum occíderet eos, quærébant eum: * et revertebántur, et dilúculo veniébant ad eum.
77:35 Et rememoráti sunt quia Deus adiútor est eórum: * et Deus excélsus redémptor eórum est.
77:36 Et dilexérunt eum in ore suo, * et lingua sua mentíti sunt ei.
77:37 Cor autem eórum non erat rectum cum eo: * nec fidéles hábiti sunt in testaménto eius.
77:38 Ipse autem est miséricors, et propítius fiet peccátis eórum: * et non dispérdet eos.
77:38 Et abundávit ut avérteret iram suam: * et non accéndit omnem iram suam:
77:39 Et recordátus est quia caro sunt: * spíritus vadens et non rédiens.
77:40 Quóties exacerbavérunt eum in desérto, * in iram concitavérunt eum in inaquóso?
77:41 Et convérsi sunt, et tentavérunt Deum: * et Sanctum Israël exacerbavérunt.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus adiútor est eórum: et Excélsus redémptor eórum est.
|
Ant. Bóg jest * ich pomocnikiem: a Wysoki jest ich odkupicielem.
Psalm 77(32-41) [4]
77:32 Przy tym wszystkim dalej grzeszyli * i nie wierzyli cudom Jego.
77:33 I przeszły w marności dni ich, * i lata ich z prędkością.
77:34 Gdy ich zabijał, szukali Go * i nawracali się, o świcie przychodzili do Niego.
77:35 I wspomnieli, że Bóg jest ich pomocnikiem, * a Bóg wysoki jest ich odkupicielem.
77:36 I miłowali Go ustami swymi, * i językiem swym kłamali Mu.
77:37 Serce ich nie było z Nim szczere * i nie byli wiernymi przymierzu Jego.
77:38 A On jest miłosierny i miłościwy będzie grzechom ich, * i nie zatraci ich.
77:38 I wiele razy odwracał gniew swój, * i nie zapalał wszystkiego gniewu swego:
77:39 I pamiętał, że byli ciałem, * tchnieniem, które ulatuje i nie wraca.
77:40 Jak często drażnili Go na pustyni, * do gniewu pobudzali Go na pustkowiu.
77:41 Odwracali się i kusili Boga, * i drażnili Świętego Izraela.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Bóg jest ich pomocnikiem: a Wysoki jest ich odkupicielem.
|
Ant. Redémit eos * Dóminus de manu tribulántis.
Psalmus 77(42-58) [5]
77:42 Non sunt recordáti manus eius, * die qua redémit eos de manu tribulántis.
77:43 Sicut pósuit in Ægýpto signa sua, * et prodígia sua in campo Táneos.
77:44 Et convértit in sánguinem flúmina eórum: * et imbres eórum, ne bíberent.
77:45 Misit in eos cœnomyíam, et comédit eos: * et ranam, et dispérdidit eos.
77:46 Et dedit ærúgini fructus eórum: * et labóres eórum locústæ.
77:47 Et occídit in grándine víneas eórum: * et moros eórum in pruína.
77:48 Et trádidit grándini iuménta eórum: * et possessiónem eórum igni.
77:49 Misit in eos iram indignatiónis suæ: * indignatiónem, et iram, et tribulatiónem: immissiónes per ángelos malos.
77:50 Viam fecit sémitæ iræ suæ, non pepércit a morte animábus eórum: * et iuménta eórum in morte conclúsit.
77:51 Et percússit omne primogénitum in terra Ægýpti: * primítias omnis labóris eórum in tabernáculis Cham.
77:52 Et ábstulit sicut oves pópulum suum: * et perdúxit eos tamquam gregem in desérto.
77:53 Et dedúxit eos in spe, et non timuérunt: * et inimícos eórum opéruit mare.
77:54 Et indúxit eos in montem sanctificatiónis suæ: * montem, quem acquisívit déxtera eius.
77:54 Et eiécit a fácie eórum gentes: * et sorte divísit eis terram in funículo distributiónis.
77:55 Et habitáre fecit in tabernáculis eórum: * tribus Israël.
77:56 Et tentavérunt, et exacerbavérunt Deum excélsum: * et testimónia eius non custodiérunt.
77:57 Et avertérunt se, et non servavérunt pactum: * quemádmodum patres eórum convérsi sunt in arcum pravum.
77:58 In iram concitavérunt eum in cóllibus suis: * et in sculptílibus suis ad æmulatiónem eum provocavérunt.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Redémit eos Dóminus de manu tribulántis.
|
Ant. Odkupił ich * Pan z ręki trapiącego.
Psalm 77(42-58) [5]
77:42 Nie pamiętali o Jego ręce, * o dniu, gdy ich odkupił z ręki trapiącego:
77:43 Jak pokazywał w Egipcie znaki swoje * i cuda swe na równinie Soan.
77:44 I przemienił w krew rzeki ich * i deszcze ich, aby nie mogli pić.
77:45 Puścił na nich psie muchy i kąsały ich, * i żaby, a wygubiły ich.
77:46 I dał ich owoce chrząszczom * i robotę ich szarańczy.
77:47 I poraził gradem winnice ich, * a morwy ich mrozem.
77:48 I wydał gradowi bydło ich, * a majętności ogniowi.
77:49 Puścił na nich gniew zapalczywości swojej, * popędliwość i rozgniewanie i utrapienie, dopuszczenia przez aniołów złych.
77:50 Uczynił drogę ścieżce gniewu swego, nie chronił dusz ich od śmierci * i bydło ich wydał na śmierć.
77:51 I pobił wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, * pierwociny wszystkich ich prac w przybytkach Chama.
77:52 I wywiódł lud swój jak owce, * prowadził ich jak stado na pustyni.
77:53 I prowadził ich w nadziei, i nie bali się, * a nieprzyjaciół ich pokryło morze.
77:54 I przywiódł ich na górę świętą swoją, * górę, którą nabyła prawica Jego.
77:54 I wyrzucił przed nimi narody, * i losem rozdzielił im ziemię sznurem pomiaru.
77:55 I dał w przybytkach ich mieszkanie * plemionom izraelskim.
77:56 Lecz oni kusili i obrażali Boga wysokiego * i nie strzegli świadectw Jego.
77:57 I odwrócili się, a nie zachowali umowy, * jak ojcowie ich odmienili się w łuk opaczny.
77:58 Do gniewu Go wzruszyli na swych pagórkach * i bałwanami swymi pobudzali Go do zapalczywości.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Odkupił ich Pan z ręki trapiącego.
|
Ant. Ædificávit * Deus sanctifícium suum in terra.
Psalmus 77(59-72) [6]
77:59 Audívit Deus, et sprevit: * et ad níhilum redégit valde Israël.
77:60 Et répulit tabernáculum Silo: * tabernáculum suum, ubi habitávit in homínibus.
77:61 Et trádidit in captivitátem virtútem eórum: * et pulchritúdinem eórum in manus inimíci.
77:62 Et conclúsit in gládio pópulum suum: * et hereditátem suam sprevit.
77:63 Iúvenes eórum comédit ignis: * et vírgines eórum non sunt lamentátæ.
77:64 Sacerdótes eórum in gládio cecidérunt: * et víduæ eórum non plorabántur.
77:65 Et excitátus est tamquam dórmiens Dóminus: * tamquam potens crapulátus a vino.
77:66 Et percússit inimícos suos in posterióra: * oppróbrium sempitérnum dedit illis.
77:67 Et répulit tabernáculum Ioseph: * et tribum Éphraim non elégit.
77:68 Sed elégit tribum Iuda, * montem Sion quem diléxit.
77:69 Et ædificávit sicut unicórnium sanctifícium suum in terra, * quam fundávit in sǽcula.
77:70 Et elégit David, servum suum, et sústulit eum de grégibus óvium: * de post fœtántes accépit eum,
77:71 Páscere Iacob, servum suum, * et Israël, hereditátem suam:
77:72 Et pavit eos in innocéntia cordis sui: * et in intelléctibus mánuum suárum dedúxit eos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ædificávit Deus sanctifícium suum in terra.
|
Ant. Zbudował * Bóg świątnicę swoję na ziemi.
Psalm 77(59-72) [6]
77:59 Usłyszał Bóg i wzgardził, * i poniżył bardzo lud izraelski.
77:60 I odrzucił przybytek Szilo, * przybytek swój, kędy mieszkał między ludźmi.
77:61 I podał w niewolę ich moc * i piękność ich w ręce nieprzyjacielskie.
77:62 I dał pod miecz lud swój * i wzgardził dziedzictwem swoim.
77:63 Młodzieńców ich ogień pożarł, * a panien ich nie płakano.
77:64 Kapłani ich od miecza polegli, * a wdowy ich nie chodziły w żałobie.
77:65 I ocucił się Pan jak ze snu, * jak mocarz upojony winem.
77:66 I poraził nieprzyjaciół swych na tyłach, * wydał ich na hańbę wieczną.
77:67 I odrzucił namiot Józefa * i nie obrał pokolenia Efraima.
77:68 Ale obrał pokolenie Judy, * górę Syjon, którą umiłował.
77:69 I zbudował podobną do jednorożców świątynię swoją na ziemi, * którą ugruntował na wieki.
77:70 I obrał Dawida, sługę swego, i wziął go od trzód owiec, * od karmiących owiec wziął go:
77:71 Aby pasł Jakuba, sługę Jego * i Izraela, dziedzictwo Jego.
77:72 I pasł ich w niewinności serca swego * i w roztropności rąk swoich prowadził ich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Zbudował Bóg świątnicę swoję na ziemi.
|
Ant. Ádiuva nos, * Deus, salutáris noster: et propítius esto peccátis nostris.
Psalmus 78 [7]
78:1 Deus, venérunt gentes in hereditátem tuam, polluérunt templum sanctum tuum: * posuérunt Ierúsalem in pomórum custódiam.
78:2 Posuérunt morticína servórum tuórum, escas volatílibus cæli: * carnes sanctórum tuórum béstiis terræ.
78:3 Effudérunt sánguinem eórum tamquam aquam in circúitu Ierúsalem: * et non erat qui sepelíret.
78:4 Facti sumus oppróbrium vicínis nostris: * subsannátio et illúsio his, qui in circúitu nostro sunt.
78:5 Úsquequo, Dómine, irascéris in finem: * accendétur velut ignis zelus tuus?
78:6 Effúnde iram tuam in gentes, quæ te non novérunt: * et in regna quæ nomen tuum non invocavérunt:
78:7 Quia comedérunt Iacob: * et locum eius desolavérunt.
78:8 Ne memíneris iniquitátum nostrárum antiquárum, cito antícipent nos misericórdiæ tuæ: * quia páuperes facti sumus nimis.
78:9 Ádiuva nos, Deus, salutáris noster: et propter glóriam nóminis tui, Dómine, líbera nos: * et propítius esto peccátis nostris, propter nomen tuum:
78:10 Ne forte dicant in géntibus: Ubi est Deus eórum? * et innotéscat in natiónibus coram óculis nostris.
78:10 Últio sánguinis servórum tuórum, qui effúsus est: * intróeat in conspéctu tuo gémitus compeditórum.
78:11 Secúndum magnitúdinem brácchii tui, * pósside fílios mortificatórum.
78:12 Et redde vicínis nostris séptuplum in sinu eórum: * impropérium ipsórum, quod exprobravérunt tibi, Dómine.
78:13 Nos autem pópulus tuus, et oves páscuæ tuæ, * confitébimur tibi in sǽculum.
78:13 In generatiónem et generatiónem * annuntiábimus laudem tuam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ádiuva nos, Deus, salutáris noster: et propítius esto peccátis nostris.
|
Ant. Wspomóż nas, * Boże, zbawicielu nasz: a bądź miłościw grzechom naszym.
Psalm 78 [7]
78:1 Boże, przyszli poganie do dziedzictwa Twego, splugawili Kościół Twój święty, * obrócili Jeruzalem w spiżarnię na owoce.
78:2 Porzucili trupy sług Twoich na strawę ptakom powietrznym, * ciała świętych Twoich zwierzętom ziemi.
78:3 Rozlali krew ich jak wodę dokoła Jeruzalem, * a nie było, kto by pogrzebał.
78:4 Staliśmy się wzgardą sąsiadom naszym, * pośmiewiskiem i szyderstwem dla tych, którzy są dokoła nas.
78:5 Dokądże, Panie, gniewać się będziesz do końca: * pałać będzie jak ogień zapalczywość Twoja?
78:6 Wylej gniew Twój na narody, które Cię nie znają, * i na królestwa, które imienia Twego nie wzywały.
78:7 Albowiem pożarli Jakuba * i miejsce jego spustoszyli.
78:8 Nie wspominaj starych nieprawości naszych, niech nas rychło uprzedzą litości Twoje, * bośmy się stali bardzo ubogimi.
78:9 Wspomóż nas, Boże, zbawicielu nasz, i dla sławy imienia Twego, Panie, wybaw nas, * a bądź miłościw grzechom naszym dla imienia Twego.
78:10 Niech nie mówią wśród narodów: Gdzież jest Bóg ich? * I niech się okaże nad poganami przed oczyma naszymi:
78:10 Pomsta krwi sług Twoich, która została wylana: * niech dojdzie do Ciebie wzdychanie związanych.
78:11 Według mocy ramienia Twego * zachowaj synów pomordowanych.
78:12 I oddaj sąsiadom naszym siedemkroć w ich łono, * urąganie ich, którym urągali Tobie, Panie.
78:13 A my, lud Twój i owce pastwiska Twego, * będziemy Cię wysławiać na wieki.
78:13 Z pokolenia na pokolenie * będziemy opowiadać chwałę Twoją.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wspomóż nas, Boże, zbawicielu nasz: a bądź miłościw grzechom naszym.
|
Ant. Ego sum Dóminus * Deus tuus Israël, qui edúxi te de terra Ægýpti.
Psalmus 80 [8]
80:2 Exsultáte Deo, adiutóri nostro: * iubiláte Deo Iacob.
80:3 Súmite psalmum, et date týmpanum: * psaltérium iucúndum cum cíthara.
80:4 Buccináte in Neoménia tuba, * in insígni die solemnitátis vestræ.
80:5 Quia præcéptum in Israël est: * et iudícium Deo Iacob.
80:6 Testimónium in Ioseph pósuit illud, cum exíret de terra Ægýpti: * linguam, quam non nóverat, audívit.
80:7 Divértit ab onéribus dorsum eius: * manus eius in cóphino serviérunt.
80:8 In tribulatióne invocásti me, et liberávi te: * exaudívi te in abscóndito tempestátis: probávi te apud aquam contradictiónis.
80:9 Audi, pópulus meus, et contestábor te: * Israël, si audíeris me, non erit in te deus recens, neque adorábis deum aliénum.
80:11 Ego enim sum Dóminus Deus tuus, qui edúxi te de terra Ægýpti: * diláta os tuum, et implébo illud.
80:12 Et non audívit pópulus meus vocem meam: * et Israël non inténdit mihi.
80:13 Et dimísi eos secúndum desidéria cordis eórum: * ibunt in adinventiónibus suis.
80:14 Si pópulus meus audísset me: * Israël si in viis meis ambulásset:
80:15 Pro níhilo fórsitan inimícos eórum humiliássem: * et super tribulántes eos misíssem manum meam.
80:16 Inimíci Dómini mentíti sunt ei: * et erit tempus eórum in sǽcula.
80:17 Et cibávit eos ex ádipe fruménti: * et de petra, melle saturávit eos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ego sum Dóminus Deus tuus Israël, qui edúxi te de terra Ægýpti.
|
Ant. Jam jest Pan, * Bóg twój Izraelu, który cię wywiódł z ziemie Egipskiéj.
Psalm 80 [8]
80:2 Sławcie radośnie Boga, pomocnika naszego, * wykrzykujcie Bogu Jakubowemu.
80:3 Zanućcie psalm i podajcie bęben, * wdzięczną harfę z cytrą.
80:4 Trąbcie na nowiu w trąbę, * w dzień wspaniały uroczystego święta waszego.
80:5 Bo jest to rozkazaniem w Izraelu * i prawem Boga Jakubowego.
80:6 Ustanowił to na świadectwo w Józefie, gdy wychodził z ziemi egipskiej, * usłyszał język, którego nie znał.
80:7 Wybawił od brzemion ramiona jego, * gdy ręce jego przy koszu służyły.
80:8 Wzywałeś mię w ucisku, i wybawiłem cię, * wysłuchałem cię w osłonie burzy, doświadczałem cię nad Wodami Sprzeciwu.
80:9 Słuchaj, ludu mój, a napomnę cię, * Izraelu, jeśli mię usłuchasz, nie będzie u ciebie boga nowego i nie będziesz chwalił boga cudzego.
80:11 Bo ja jestem Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, * rozszerz usta twoje, a napełnię je.
80:12 Ale nie słuchał lud mój głosu mego, * a Izrael nie dbał o mnie.
80:13 I puściłem ich za żądzami serc ich, * pójdą za wynalazkami swymi.
80:14 Gdyby był lud mój mnie słuchał, * gdyby był Izrael chodził drogami moimi:
80:15 Łatwo byłbym poniżył nieprzyjaciół ich * i na trapiących ich obróciłbym rękę swoją.
80:16 Nieprzyjaciele Pańscy kłamali mu, * i czas ich trwać będzie na wieki.
80:17 I nakarmił ich tłustością zboża, * i nasycił ich miodem z opoki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Jam jest Pan, Bóg twój Izraelu, który cię wywiódł z ziemie Egipskiéj.
|
Ant. Ne táceas Deus * quóniam inimíci tui extulérunt caput.
Psalmus 82 [9]
82:2 Deus, quis símilis erit tibi? * Ne táceas, neque compescáris, Deus.
82:3 Quóniam ecce inimíci tui sonuérunt: * et qui odérunt te extulérunt caput.
82:4 Super pópulum tuum malignavérunt consílium: * et cogitavérunt advérsus sanctos tuos.
82:5 Dixérunt: Veníte, et disperdámus eos de gente: * et non memorétur nomen Israël ultra.
82:6 Quóniam cogitavérunt unanímiter: * simul advérsum te testaméntum disposuérunt, tabernácula Idumæórum et Ismahelítæ:
82:8 Moab, et Agaréni, Gebal, et Ammon, et Ámalec: * alienígenæ cum habitántibus Tyrum.
82:9 Étenim Assur venit cum illis: * facti sunt in adiutórium fíliis Lot.
82:10 Fac illis sicut Mádian, et Sísaræ: * sicut Iabin in torrénte Cisson.
82:11 Disperiérunt in Endor: * facti sunt ut stercus terræ.
82:12 Pone príncipes eórum sicut Oreb, et Zeb, * et Zébee, et Sálmana:
82:13 Omnes príncipes eórum: * qui dixérunt: Hereditáte possideámus Sanctuárium Dei.
82:14 Deus meus, pone illos ut rotam: * et sicut stípulam ante fáciem venti.
82:15 Sicut ignis, qui combúrit silvam: * et sicut flamma combúrens montes:
82:16 Ita persequéris illos in tempestáte tua: * et in ira tua turbábis eos.
82:17 Imple fácies eórum ignomínia: * et quǽrent nomen tuum, Dómine.
82:18 Erubéscant, et conturbéntur in sǽculum sǽculi: * et confundántur, et péreant.
82:19 Et cognóscant quia nomen tibi Dóminus: * tu solus Altíssimus in omni terra.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ne táceas Deus quóniam inimíci tui extulérunt caput.
|
Ant. Nie zamilczaj Boże, * bo nieprzyjaciele twoi głowę wynieśli.
Psalm 82 [9]
82:2 Boże, któż będzie podobien Tobie? * Nie milcz i nie powściągaj się, Boże.
82:3 Bo oto nieprzyjaciele Twoi okrzyk uczynili: * a którzy Cię nienawidzą, podnieśli głowę.
82:4 Przeciw ludowi Twemu plan złośliwy wymyślili * i zmówili się przeciw świętym Twoim.
82:5 Mówili: Pójdźcie i wytraćmy ich spomiędzy narodów, * a niech nie wspominają więcej imienia Izraelowego.
82:6 Bo się zmówili jednomyślnie, * wspólnie przeciw Tobie przymierze uczynili, namioty Edomu i Izmaelici.
82:8 Moab i Hagaryci, Gebal i Ammon i Amalek, * cudzoziemcy z obywatelami Tyru.
82:9 Ale i Assur przyszedł z nimi: * stali się pomocnikami synów Lota.
82:10 Uczyń im jak Madianitom i Sisarze, * jak Jabinowi u potoku Kiszon.
82:11 Poginęli w Endorze, * stali się jak gnój dla ziemi.
82:12 Postąp z wodzami ich jak z Orebem i Zebą, * i z Zebeą, i Salmaną:
82:13 Z wszystkimi książętami ich, * którzy mówili: Posiądźmy dziedzictwem świątynię Bożą.
82:14 Boże mój, uczyń ich jak koło * i jak źdźbło przed wiatrem.
82:15 Jak ogień, który pali las * i jak płomień, który pali góry:
82:16 Tak ich gonić będziesz nawałnością Twoją * i zatrwożysz ich gniewem Twoim.
82:17 Napełnij twarze ich sromotą, * i szukać będą imienia Twego, Panie.
82:18 Niech się zawstydzą i zatrwożą na wieki wieków, * i niech będą pohańbieni, i niech zginą.
82:19 A niech poznają, że imię Tobie Pan, * Tyś sam Najwyższy na wszystkiej ziemi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Nie zamilczaj Boże, bo nieprzyjaciele twoi głowę wynieśli.
|
℣. Cognóscant quia nomen tibi Dóminus.
℟. Tu solus Altíssimus super omnem terram.
|
℣. Niech poznają, że imię tobie Pan.
℟. Tyś sam Najwyższym na wszystkiéj ziemi.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádiuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.
Lectio 1
De libro secúndo Machabæórum
2 Mac 5:1-4
1 Eódem témpore Antíochus secúndam profectiónem parávit in Ægýptum.
2 Cóntigit autem per univérsam Ierosolymórum civitátem vidéri diébus quadragínta per áëra équites discurréntes, aurátas stolas habéntes et hastis, quasi cohórtes, armátos:
3 Et cursus equórum per órdines digéstos, et congressiónes fíeri cóminus, et scutórum motus, et galeatórum multitúdinem gládiis distríctis, et telórum iactus, et aureórum armórum splendórem, omnísque géneris loricárum.
4 Quaprópter omnes rogábant in bonum monstra convérti.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Impetum inimicórum ne timuéritis: mémores estóte, quómodo salvi facti sunt patres nostri:
* Et nunc clamémus in cælum et miserébitur nostri Deus noster.
℣. Mementóte mirabílium eius, quæ fecit pharaóni et exercítui eius in Mari Rubro.
℟. Et nunc clamémus in cælum et miserébitur nostri Deus noster.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi ten, który bez końca żyje i króluje. Amen.
Lekcja 1
Z Drugiej Księgi Machabejskiej
2 Mch 5:1-4
1 Tegoż czasu Antioch wyprawił się po wtóre do Egiptu.
2 I przydało się, że po wszytkim mieście Jerozolimskim przez czterdzieści dni widziano na powietrzu jezdne biegające, którzy mieli złote szaty i kopijami jako hufy opatrzone.
3 I bieganie koni na roty podzielone, i potykanie wręcz, i ruszanie tarcz, i mnóstwo ludzi w przyłbicach z dobytymi mieczmi, i miotanie dard, i świetność zbrój złotych i wszelakich pancerzów.
4 A przetoż wszyscy prosili, aby się widzenia w dobre obróciły.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Be ye not afraid of the assault of the enemy; remember how our fathers were delivered.
* Now, therefore, let us cry unto heaven, and our God will have mercy upon us.
℣. Remember His marvellous works that He hath done unto Pharaoh and his host in the Red Sea.
℟. Now, therefore, let us cry unto heaven, and our God will have mercy upon us.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Cuius festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 2
2 Mac 5:5-7
5 Sed, cum falsus rumor exísset, tamquam vita excessísset Antíochus, assúmptis Iason non minus mille viris, repénte aggréssus est civitátem: et, cívibus ad murum convolántibus, ad últimum apprehénsa civitáte, Meneláus fugit in arcem.
6 Iason vero non parcébat in cæde cívibus suis, nec cogitábat prosperitátem advérsum cognátos malum esse máximum, árbitrans hóstium et non cívium se trophǽa captúrum.
7 Et principátum quidem non obtínuit, finem vero insidiárum suárum confusiónem accépit, et prófugus íterum ábiit in Ammaníten.
2 Mac 5:8-10
8 Ad últimum, in exítium sui conclúsus ab Aréta Arabum tyránno, fúgiens de civitáte in civitátem, ómnibus odiósus, ut réfuga legum et exsecrábilis, ut pátriæ et cívium hostis, in Ægýptum extrúsus est:
9 Et qui multos de pátria sua expúlerat, péregre périit, Lacedǽmonas proféctus, quasi pro cognatióne ibi refúgium habitúrus;
10 Et qui insepúltos multos abiécerat, ipse et illamentátus et insepúltus abícitur, sepultúra neque peregrína usus, neque pátrio sepúlcro partícipans.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Tua est poténtia, tuum regnum, Dómine: tu es super omnes gentes:
* Da pacem, Dómine, in diébus nostris.
℣. Creátor ómnium, Deus, terríbilis et fortis, iustus et miséricors.
℟. Da pacem, Dómine, in diébus nostris.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Da pacem, Dómine, in diébus nostris.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Ten, którego święto obchodzimy, niech wstawia się za nami u Pana. Amen.
Lekcja 2
2 Mch 5:5-7
5 Ale gdy wieść fałszywa wyszła, jakoby Antiochus umarł, Jazon, zebrawszy nie mniej tysiąc mężów, znienagła uderzył na miasto. A gdy się mieszczanie na mury zbiegali, na koniec wziąwszy miasto, Menelaus uciekł na zamek.
6 A Jazon zasię nie przepuszczał w mordowaniu mieszczanom swoim ani myślił, że szczęście przeciw powinowatym jest złe barzo wielkie, mając za to, że miał z nieprzyjaciół, a nie z mieszczanów zwycięstwo odzierżeć.
7 A księstwa nie otrzymał, ale koniec zdrad swoich zelżywość wziął, a uciekszy zasię poszedł do Amanitydy.
2 Mch 5:8-10
8 Na ostatek na swe zatracenie, będąc ściśniony od Arety, tyrana Arabskiego, uciekając z miasta do miasta, wszytkim omierzły jako odstępca Zakonu i obrzydły jako nieprzyjaciel ojczyzny i mieszczan, do Egiptu wypchniony jest.
9 I który wiele ludzi z ojczyzny ich wygnał, w cudzej ziemi zginął poszedszy do Lacedemonu, jakoby tam dla powinowactwa miał mieć ucieczkę.
10 A który wielu niepogrzebionych pomiatywał, sam i bez żałoby i bez pogrzebu był porzucony, nie mając ani pogrzebu cudzoziemskiego, ani będąc uczestnikiem grobu ojczystego.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Twoja jest potęga, twoje jest Królestwo: tyś jest ponad wszystkie ludy:
* Daj pokój, Panie, za dni naszych.
℣. Boże, wszytkich stworzycielu, straszliwy i mocny, sprawiedliwy i miłosierny.
℟. Daj pokój, Panie, za dni naszych.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Daj pokój, Panie, za dni naszych.
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 3
Isidórus, Matríti natus, agros colébat ex mercéde; sed, vere beátus agrícola sua non ignórans bona, novit et agrum ánimæ suæ frúgibus ditáre virtútum. Nam primum quærébat regnum Dei, templa, mariána præsértim, bene mane vísitans, ántequam iret ad opus. Quas moras cum gráviter ferret herus, mane quodam ex editióre loc, ubi præstolabátur eum increpatúrus, vidi Isidórum binos inter Angelos, qui duplex pro eo ducébant iugum boum arántium. Deo sérviens in frátribus, mercédem labóris erogábat egénis. Olim páuperes ad convívium vocátos parte pulménti sibi reserváta satiávit. Alias, æstáte calénte, ex humo, stímulo boum percússa, elícito fonte, heri sui sitim explévit. Sénior obdormívit in Dómino et e cœmetério Sancti Andréæ corpus eius étiam tum íntegrum in ecclésiam translátum fuit, ubi, editióre loco situm, miráculis cláruit. Quadringéntos post annos a Gregório décimo quinto Sanctó-rum fastis adscríptum, dein Pius duodécimus ruricolárum in Septentrionális Américæ Civitátibus Fœderátis Patrónum declarávit et constítuit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ maiestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Iudex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 3
Isidore, born at Madrid, was employed as a plowman; but, besides being a farmer in this sense, he was truly a prosperous farmer, aware of his real needs, in that he knew how to enrich the field of his own soul with a crop of virtues. For he used to "seek first the Kingdom of God" by visiting the churches, especially those dedicated to the Blessed Virgin, early in the morning before he went out to work. Annoyed at the delays caused by these visits, his employer planned to rebuke him one morning. But from the vantage point he had taken, he saw Isidore between two Angels, each of whom was plowing for him with a team of oxen. Serving God in his brethren, Isidore used to distribute his wages to the needy. Once, when he had invited some poor people to a dinner, he was able to satisfy them all with the portion of food that had been saved for him. On another occasion, on a hot summer day, he made water spring up from the ground by striking it with a goad-stick, and thereby quenched his employer's thirst. At an advanced age he fell asleep in the Lord. He was buried in the cemetery of St. Andrew; but later his body, still incorrupt, was moved to the church and given a place of honor, and its honor was enhanced by miracles. After four hundred years Isidore was enrolled among the Saints by Gregory XV. Pope Pius XII declared him the Patron of farmers in the United States of America.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Da nobis, quǽsumus, miséricors Deus, beáto Isidóro Agrícola Confessóre tuo intercedénte, supérbe non sápere: sed eius méritis et exémplis plácita tibi semper humilitáte deservíre.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
God of mercy, at the intercession of St. Isidore the Farmer, grant that we may not have feelings of pride, but may be helped by his merits and guided by his example to serve You always with the humility which pleases You.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|